‘Ik heb lang liggen zoeken.’  Ian Thomas zegt het met een ondertoon die zowel verontschuldigend als verklarend klinkt. Zijn laatste studioalbum dateert immers alweer van 2016, een eeuwigheid geleden in een wereld die in sneltempo verandert. ‘Maar plots komen er dan weer kansen op je pad.’ Al moest hij eerst en vooral in het reine komen met zichzelf.

Want wat wil je als je als veertienjarige in een volwassen entertainmentwereld wordt ondergedompeld en uitgroeit tot de tienerster waarover iedereen haar of zijn mening met de nodige geneugten ventileert. Dat dat aan de ribben kleeft hoeft geen betoog. Maar de tienerster die doorbrak met een cover van  ‘Baby’ is een volwassen man geworden die zijn rugzak met ervaringen op de juiste manier inzet in een creatief proces.

In 2019 breekt hij immers met zijn verleden. Maar dankzij de vrijheid die dat oplevert – zonder platendeal, zonder management – beseft Ian dat hij in de eerste plaats vooral artiest is, een muzikant in hart en nieren. Hij brengt meer tijd dan ooit door in de studio; met iedereen die op zijn pad komt, geen oordeel over achtergrond, genre of stijl. Hij maakt beats, producet, schrijft teksten en instrumentals. Zijn passie is terug.

Tegelijkertijd put hij inspiratie uit zijn eclectische muzieksmaak: van Bruno Mars over Queen tot de zwaardere Amerikaanse Hiphop. Al is Ian ook in de ban van Vlaamse popmuziek, zie zijn deelname aan Liefde Voor Muziek. Maar ook Belgische & Nederlandse hiphop kan hem bekoren. Hij groeide op met De Jeugd van Tegenwoordig op repeat, vandaag staan onder meer Dikke & Snelle bovenaan zijn playlist. Van ‘Scars’ van die laatste was hij zo onder de indruk dat samenwerken met de producer – Donda Nisha – hoog op zijn verlanglijstje stond. Die versmelting van popelementen en hiphop, dat was ook zíjn ding.

2022 is het jaar van die nieuwe kansen en dankzij een nieuwe entourage krijgt Ian de mogelijkheid om veel tijd door te brengen in de studio met Donda Nisha en Ramon De Wilde, vermaard Nederlands gitarist/producer (Maan, Flemming, … ). Nederlandstalige pop moest het worden, daar waren ze allemaal van overtuigd. ‘Blind’ is daar de eerste exponent van. Op deze dromerige popsong horen we dezelfde levensvreugde die Ian uitstraalt, maar ook met een diepere betekenis voor hemzelf en iedereen die er zich in wil/kan herkennen: ‘Als je lang genoeg doorgaat en niet opgeeft, werkt het leven op een mysterieuze wijze en gaan er plots weer deuren voor je open. Ik wil die kansen met beide handen grijpen!’

Spotify
In 2019 breekt Ian Thomas met zijn verleden maar dankzij de vrijheid die dat oplevert – zonder platendeal, zonder management – beseft hij dat hij in de eerste plaats vooral artiest is, een muzikant in hart en nieren. Hij brengt meer tijd dan ooit door in de studio, met iedereen die op zijn pad komt, geen oordeel over achtergrond, genre of stijl. Hij maakt beats, producet, schrijft teksten en instrumentals. Zijn passie is terug.

Tegelijkertijd put hij inspiratie uit zijn eclectische muzieksmaak: van Bruno Mars over Queen tot de zwaardere Amerikaanse Hiphop. Maar ook Belgische & Nederlandse hiphop kan hem bekoren. Hij groeide op met De Jeugd van Tegenwoordig op repeat, vandaag staan Dikke & Snelle bovenaan zijn playlist. Van ‘Scars’ van die laatste was hij zo onder de indruk dat samenwerken met de producer – Donda Nisha – hoog op zijn verlanglijstje stond. Die versmelting van popelementen en hiphop, dat was ook zíjn ding. Anno 2023 is hij helemaal terug met dromerige popsongs die dezelfde levensvreugde dan Ian uitstralen.